چند روزیست که فضای سیاسی شهرستان آمل تحت تأثیر تصمیم مهم استانداری مازندران برای انتصاب فرماندار در این شهرستان قرار گرفته است. موضوعی که از فردای انتخابات سال92 همواره مورد توجه فعالان سیاسی و اجتماعی بوده و حساسیت های زیادی را برانگیخته. آنچه می خوانید مقاله تحلیلی است که پیرامون این موضوع و بحث هایی که در روزهای اخیر در این زمینه مطرح شده، به این مجله رسیده است.
پیروزی دولت یازدهم پس از 8سال غیبت و به عبارت بهتر اخراج مجموعه ای از بهترین افراد و شخصیتها از بدنه مدیریت کشور که با سقوط بسیاری از شاخصهای توسعه و صعود شاخص فلاکت در آمارهای ارائه شده از منابع موثق همراه بود، بارقه ای از امید به آینده ای روشن را در دل بسیاری از هموطنان ایرانی ایجاد کرد. جامعه بالاتفاق به این نتیجه رسید که سوء مدیریت و عملکرد بد دو دولت پیشین که با نادیده گرفتن نخبگان و صاحبان فکر و دلسوزان این آب و خاک همراه بود، بیشترین سهم را در این نابسامانی ها داشته است.
در چنین شرایطی با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید انتظار حامیان و همه رأی دهندگانش بلکه همه جامعه این بوده و هست که کابینه با بکار گرفتن نیروهای کارآمد، خلاق و پاکدست و البته همراه با سیاستها و شعارهای این دولت، کمر همت به حل مشکلات در اقصا نقاط کشور بندد.
تأکید بر همراهی با سیاست ها و وعده ها، به این خاطر است که این دولت هم در نوع برنامه ها و جهت گیری اداره کشور، اعم از سیاستهای داخلی و خارجی و هم در روش اجرای این سیاست ها تفاوت معنی دار و چشمگیری با دو دولت گذشته دارد. این مطلب را تمام جامعه هم در مواضع رئیس جمهور و اعضای کابینه قبل از انتخابات و بعد از به قدرت رسیدن، به روشنی دریافته و انتظار دارد این تغییر رویکرد در کلیه سطوح مدیریتی در کشور دیده شود.
البته دولت در این راستا با مشکلات پیدا و پنهان زیادی روبروست. از احضار بی سابقه وزا با سوألات و تذکرات نمایندگان محافظه کار مجلس نهم تا فشارهای خارج از چارچوب و خواسته های گاه نامشروع صاحبان قدرت، به مدیران دولت که نظیر آن را در به هم زدن جلسات سخنرانی و معارفه انتصاب مدیران که گاهی در روز موعد با مشکل مواجه می شود، شاهد هستیم.
این زیاده خواهی ها در واقع مقابله با تغییر و ستیز با رأی تحول خواهانه ملت است. روشی که مخالفان تغییر از زمان شعله ور شدن مشعل اصلاح طلبی در دوم خرداد 76 و روی کار آمدن دولت اصلاحات با هر 9روز یک بحران در کشور آغاز کردند. اوج این برخوردها را در مواجهه با معترضین به تخلفات انتخابات سال88 و پس از آن برخورد با احزاب و چهره های اصلاح طلب شاهد بودیم. فشارها به دولت تدبیر و امید را از جانب محافظه کاران داخل کشور، از این منظر قابل تحلیل است.
در شهرستان آمل پس از انتخابات سال 92 و رأی بی نظیر مردم این شهرستان به دکتر روحانی، امید آن بوده که تغییر مورد اشاره در اداره دستگاهها صورت پذیرد. ولی با توجه به فشارهایی از جنس موارد ذکر شده تاکنون این اتفاق نیفتاده است.
این شرایط در حالیست که در طول قریب شش ماه گذشته پس از روی کار آمدن دولت یازدهم میل به تغییر، به صورت یک خواست عمومی در میان فعالان سیاسی، اجتماعی شهرستان به وضوح احساس می شود. بی توجهی به این خواست عمومی باعث انتقاد و بعضاً اعتراض این فعالان به مسئولان ارشد استانی و ملی شد. اوج این اعتراضات را پس از صدور حکم سرپرستی فرمانداری آمل - که نماینده عالی دولت در شهرستان است،- برای شخصی که نه در اتدیشه و سابقه و نه در روش مدیریتی هیچگونه قرابتی با دولت جدید نداشت، مشاهده کردیم.
ارسال نامه های اعتراضی گوناگون با امضاء اشخاص حقیقی و حقوقی، تماسها و دیدارها با شخصیت های سیاسی و مذهبی ملی و استانی از روشهای قانونی و مدنی بود که این فعالان برای انتقال نگرانی ها و دغدغه هایشان در پیش گرفتند.
از باب مثال می توان به دیدار پاییز سال گذشته جمعی از فعالان سیاسی اصلاح طلب و تعدادی از اعضای ستاد انتخاباتی سابق دکتر روحانی با دکتر ربیع فلاح استاندار مازندران در حاشیه بازدید وی از یکی از کارخانه ها در آمل و ارسال نامه شورای هماهنگی نیروهای اصلاح طلب آمل به معاون سیاسی وزیر کشور و ارسال رونوشت آن به استاندار و معاون سیاسی استانداری مازندران در زمستان سال قبل، اشاره نمود.
اکنون که به نظر می رسد که این پیگیریها و اعتراضات به گوش مسئولان تصمیم گیر و اشخاص تأثیر گذار در این انتصاب رسیده با موضع جدیدی از سوی جمعی اندک از بدنه ستاد سابق تبلیغاتی دکتر روحانی مواجه شدیم که با داعیه خواست فرماندار بومی، دانسته یا نادانسته به کوششی در جهت انحراف اصل این تغییر پرداخته اند.
در این مجال به چند نکته در این خصوص اشاره می شود:
بنا بر توضیحات فوق باید بدون در نظر گرفتن حب و بغض های فردی و خدای ناکرده منافع شخصی، به مشکلات شهرستان توجه نمود و با همدلی به کمک دولت منتخب مردم رفت اگر که همچنان در ادعای حمایت از روحانی صادقیم؛ و خداوند از همه دانا تر است.