تشکل های اسلامی سیاسی ، انجمن های اسلامی و گروه های خودجوش دانشجویی مظلوم ترین های ایران

فعالین دانشجویی مظلوم‌ترین گروه‌های خودجوش این مرز و بوم‌اند و با توجه فعالیت‌های مستمری که دارند ولی کمتر مورد توجه و مهر مسئولین قرار می‌گیرند و این بر کسی پوشیده نیست. 

مقام معظم رهبری بارها دانشجویان را تشویق و ترغیب نمودند تا در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی به صورت منسجم فعالیت کنند تا باعث پویایی قشر روشنفکر و فرهیخته شوند و به مسئولین در مورد کمک به فعالین دانشجویی و محترم شمردن افکارشان بارها سفارش نموده‌اند و خواستار استفاده از تمامی ظرفیت‌های نظام مقدس جمهوری اسلامی در پی احقاق حقوق دانشجویان در مورد فعالیت‌های سیاسی و پژوهشی آزاد شده‌اند، اما به دفعات شاهد این بوده‌ایم این مجموعه در تمامی موضوعات مظلوم واقع شده و در پی رسیدن به اهدافشان هزینه‌های جبران ناپذیری را متحمل شده‌اند، ضربات شدیدی از هر طرف به آنان وارد شده و در دورانی که گذشت بارها و بارها شاهد این بوده‌ایم که به تشکیلات دانشجویی نگاه ابزاری شده و در برهه‌های زمانی خاص آن‌ها را حمایت و بعد از به هدف رسیدن به عنواین مختلف تضعیف نمودند با نگاهی اجمالی به 8 سال گذشته می توان این موضوع را درک نمود.   

در هشت سالی که گذشت در اوایل دوره برای استفاده از توان بی حد و حصر دانشجویان به آن‌ها میدان داده شد ولی این را از یاد برده بودند که دانشجو ذاتاً روح عدالت خواه دارد  با ناهنجاری‌ها همسو نمی‌شود و حقوق عام را به حقوق خاص ترجیح می‌دهد اینگونه بود که رفته رفته پس از گذشت مدتی تشکیلات دانشجویی تضعیف شد، روح پویا و خلاق خود را از دست داده، به یکباره دچار سیاست زدگی شد، انتخابات جایش را به انتصابات داد و فضای آرام و دوستانه جایش را به فضای خشک و زمخت اداری داد و از همیشه بیشتر محدود شد.

حال دگر غصه خوردن به حال گذشته فایده‌ای ندارد و به جای دلواپسی و نگران کردن مردم از حال و آینده باید به فکر هموار کردن راه برای خود و نسل‌های آتی باشیم که در این راه همه باید دست به دست هم دهیم؛ مهربانی، اعتماد و امید را دگر بار در دل‌هایمان جای دهیم تا آینده‌ای روشن را رقم زنیم.

دولت روحانی تا به امروز مقدمات احیا تشکل‌های سیاسی دانشجویان را آماده نموده ولی مشکلات بیش از حرف است چرا که دانشجوی امروز ناامید و نگران از محیط تشکیلاتی است و برای دوباره شکوفا شدن نیاز به محرک و ساخت زیربناهای تشکیلاتی دارد که دولت باید آن را آماده کند؛ یکی از نیازهای اساسی احیاء تشکل‌های دانشجویی پویا منابع مالی و اعتمادسازی است، دانشجویان در این زمینه بارها اثبات نمودند که می‌توانند با کمترین منابع مالی برای کشور و ملتمان غرورآفرین باشند ولی آیا بهتر نیست برخی مدیران نگاه خساست آمیز و بی‌مهر در تخصیص بودجه و اعتماد به دانشجویان را کنار گذاشته و چشم مهر بروی ایشان باز نمود؛ جامعه پویا و مقتدر نیازمند روشنفکران آزاد است و این عمر بی‌هزینه، بی‌اعتماد و آزادی عمل ممکن نیست. به طور مثال برای موضوع حجاب و عفاف که معقوله پر بحث و جدال این روزهاست به جای برخورد فیزیکی می‌توان از فعالین دانشجویی کمک گرفت و به آن‌ها میدان داد تا بتوانند جامعه را به سمت ایده آل فرهنگی اسلامی سوق دهند.

 تمامی راه حل‌ها تا به امروز نتیجه مطلوب و تاثیر گذاری بر این موضوع نداشته، پس یک بار مدیریت  به خود جوان‌ها سپرده شود چرا که ریشه این مسئله مربوط به جوانان است و جامعه نیازمند روح دوستی و نشاط است. 

آیا حل مشکل حجاب در سال‌های اخیر با برخورد فیزیکی پاک کردن صورت مسئله نیست؟

در موضوع دیگر مسئله منابع مالی است که در مقابله با جریان‌های انحرافی و رسانه‌های بیگانه، هزینه منابع مالی کشور در جهت کم تاثیر و کم بازده در حال هزینه است برای مثال موضوع بودجه فعالیت تشکل‌های دانشجویی را در نظر بگیریم؛ بودجه تشکل‌های دانشجویی در مواجهه با بودجه بسیج دانشجویی دانشگاه‌ها بسیار اندک است و این بدان معنی نیست که بودجه بسیج زیاد است بلکه باید برای کلیه تشکل‌های دانشجویی بیش از این سرمایه گذاری نمود و آن‌ها را برابر شمرد تا ثمره مثبت آن را در جامعه شاهد باشیم. 

تمامی مراسمات، نشست‌های فرهنگی و اجتماعی، چاپ نشریه، اردوهای علمی، فرهنگی و ایجاد تشکل‌های دانشجویی قدرتمند به عنوان پاشنه آشیل رسیدن به هدف تعالی کشور است. 

در ماه‌های گذشته پس از انتخابات ریاست جمهوری که مردم خواستار اصلاحات اساسی بوده و برای تحقق این امر انتخاباتی شکوهمند را رقم زدند، با انتخاب دکتر روحانی به پایه گذار تفکر اعتدال و اصلاحات در کشور حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی ادای دین و خواستار دخالت ایشان شدند حس می‌شود آرامش به جامعه بازگشته و زیرساخت‌های حیاتی در مورد کار گروهی در حال شکل گیری است و انتصاب مدیران کارآمد در دانشگاه آزاد خود نوید اعتدال، اصلاحات و امید به توسعه و تدبیر است. 

دولت  می‌تواند به فعالین دانشجویی دوباره فرصت شکوفایی و ایجاد شور و نشاط اجتماعی در جامعه را بدهد، امید است برخی گروه‌ها، نمایندگان و احزاب به جای دلواپسی، سنگ اندازی و اعمال فشار بر دولت در کنار آحاد مردم به دولت کمک کنند و همواره منتقد به حق باشند نه در جهت تحقق مطالبات شخصی و گروهی تلاش کنند و سعی در مخدوش کردن چهره دولت داشته باشند که این امر جز نگرانی و نا امید کردن مردم هیچ نفعی ندارد.

* دبیر انجمن اسلامی پیرو ولایت دانشگاه آمل